Σκέψεις καθώς βαδίζουμε προς τη Μεγάλη Εβδομάδα

Καθώς βαδίζουμε προς τη Μεγάλη Εβδομάδα, την Εβδομάδα που ενθυμούμαστε, τιμούμε και εν τέλει εορτάζουμε (την Ανάσταση), δημιουργούνται σε όλους μας κάποιες σκέψεις. 

Την Κυριακή των Βαΐων «μνήμην ποιούμεθα» της του Κυρίου εισόδου εις την Ιερουσαλήμ. Αυτή η πανηγυρική και ταυτόχρονα «επί όνου» είσοδος (όπως είχε προφητευθεί) δεν προμηνύει σίγουρα τα γεγονότα που αναμένουμε να ζήσουμε. Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου φώναζαν, αυτοί που σε λίγο θα φωνάζουν Άρον άρον σταύρωσον Αυτόν . Κανείς δεν περιμένει ότι θα ακολουθήσει θεοκτονία σε λίγες μέρες.

Τη Μεγάλη Δευτέρα μνήμην ποιούμεθα του Δικαίου Ιωσήφ του Παγκάλου. Ο Πατριάρχης Ιωσήφ με την αγαθότητα του, μας θυμίζει κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε. Την ίδια ώρα, ο Νυμφίος πλέον Χριστός έρχεται για άλλη μια φορά να μας θυμίσει «μακάριος ὁ δοῦλος, ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα, ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα».

Τη Μεγάλη Τρίτη έρχεται πλέον ο Νυμφίος! Οι δέκα νύμφες έχουν τη λαμπάδα τους αναμμένη; Εμείς έχουμε τη δικιά μας λαμπάδα, τη ψυχή μας, αναμμένη με τη φλόγα του Κυρίου; Τη φλόγα της αγάπης, τη φλόγα της ταπεινότητας, τη φλόγα της δικαιοσύνης; Τη φλόγα που μας έδωσε πριν δυο εβδομάδες οδηγίες ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος πώς να την ανάψουμε;

Τη Μεγάλη Τετάρτη μια πόρνη γυναίκα αξιώνεται να αλείψει τον Κύριο με μύρο. Έκπληξη μας προκαλεί, ο ίδιος ο Θεός να δέχεται μια πόρνη να τον αλείψει με μύρο. Κι όμως! Ο Χριστός δεν είναι ο δαίμονας. Είναι ο Θεός! Και συγχωρεί, και αγαπά τους πάντες. Εμείς θα καταφέρουμε ποτέ να αγαπήσουμε; Θα καταφέρουμε να συγχωρήσουμε; Θα καταφέρουμε να μετανοήσουμε όπως η πόρνη; Θα καταφέρουμε να ταπεινωθούμε όπως η πόρνη;

Τη Μεγάλη Πέμπτη η ανθρωπότητα θα ζήσει το μεγάλο γεγονός της Θείας Ευχαριστίας. Ο Χριστός δείχνει τον τρόπο στους μαθητές του και αυτοί με τη σειρά τους σε όλη την οικουμένη! Πλέον μπορούμε να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας. Ο αναμάρτητος Θεός θυσιάζεται σε κάθε Λειτουργία πάνω στην Αγία Τράπεζα. Για ποιον; Για μένα, για σένα! Εμείς όμως θα κοινωνήσουμε άραγε; Πριν κοινωνήσουμε και γενικώς να θυμόμαστε. Ο Χριστός πρώτα έπλυνε τα πόδια των μαθητών του! Με αυτή την ταπεινότητα θα πάμε στο Άγιον Ποτήριον!

Μετά όμως; Ενώ την Κυριακή των Βαΐων έχουμε την πανηγυρική είσοδο μετά τι γίνεται; Αφού ο Κύριος ολοκληρώνει την ομιλία του στους μαθητές του στο όρος των Ελαιών έρχεται ο προδότης Ιούδας με τους στρατιώτες και προδίδει το Χριστό! Ο Πέτρος είναι ο μόνος που Τον ακολουθεί μέχρι την αυλή των αρχιερέων Άννα και Καΐάφα όπου και Τον αρνείται…

Τη Μεγάλη Παρασκευή Τον προδίδει και ο λαός ο οποίος φώναζε Ωσαννά κατά την είσοδο Του στα Ιεροσόλυμα. Ενώ ο Πιλάτος δεν βρίσκει τίποτα στο Χριστό, οι αρχιερείς πιέζουν! Ο Πιλάτος δίνει μια ευκαιρία. Ιησούς ή Βαραββάς; Ο λαός προτιμά τον Βαραββά από τον ίδιο το Θεό!!!  Οὓς ἔθρεψε τὸ μάννα, ἐκίνησαν τὴν πτέρναν, κατὰ τοῦ Εὐεργέτου. Οὓς ἔθρεψε τὸμάννα, φέρουσι τῷ Σωτῆρι, χολὴν ἅμα καὶ ὄξος, όπως λέει και ο ιερός υμνογράφος της Εκκλησίας μας. Κατά την ενάτη ώρα, ο Κύριος με αυτό το φοβερό «Τετέλεσται» ξεψυχά πάνω στο Σταυρό. Ο Ιωσήφ ο απ’ Αριμαθαίας και ο Νικόδημος αποκαθηλώνουν το Χριστό και τον ενταφιάζουν. Κι εκεί σκεφτόμαστε. Μα πώς; Κι όμως! Ο λαός που Τον επευφημούσε σε όλα Του τα θαύματα και στην είσοδο Του στην Ιερουσαλήμ τώρα Τον σταυρώνει.

Το Μεγάλο Σάββατο ο Κύριος έχει ολοκληρώσει το έργο της Σωτηρίας μας. Έχει κατεβεί στον Άδη κι έχει ξεγελάσει τον άρχοντα του (του Άδη). Με αυτή τη συνάντηση του με το θάνατο λυτρώνει εμάς από το δικό μας θάνατο…

Κι έρχεται πανηγυρική η Κυριακή του Πάσχα. Χριστός Ανέστη! Οι Μαθήτριες βρίσκουν τον Τάφο κενό. Έρχονται και οι Μαθητές. Πλέον κατεπατήθη ο θάνατος. Θυσιάστηκε ο ίδιος ο Θεός για εμάς. Από την ατελείωτη αγάπη Του για τους ανθρώπους. Άνοιξε ο δρόμος για την Άνω Ιερουσαλήμ. Εμείς όμως θα τον περπατήσουμε;